Hasan Hastürer

Meydanlarda, grevlerde, sosyal etkinliklerde, kısaca hayatın her alanında birlikteydi hemşireler.

Görüntüleri izlerken o günlere gittiler... Alkışlarıyla onay verdiler verdikleri mücadeleye...

Ve en önemlisi, “Biz sorumluluğumuzun bilincindeyiz. Hastalarımızı yalnız bırakamayız. Ama mesleğimizin, çoluk çocuğumuzun geleceği için mücadele şart olursa o mücadeleden de asla geri durmayız” mesajını verdiler çok açık şekilde.

Sağlık çalışanlarının sembol rengi beyazdır.

Dün, Dünya Hemşireler Günü’ydü.

Dünya Hemşireler Günü’nde Kıbrıs Türk Hemşireler ve Ebeler Sendikası yöneticileri ve pek çok hemşire karalar giydi.

***

Thalassaemia Konferans Salonu’nda tören vardı.

Baştan sona izledim.

Bir fotoğraf bin sözcüğe bedeldir, diye bir söz var.

Kıbrıs Türk Hemşireler ve Ebeler Sendikası’nın yakın geçmişte yaşadıkları ve yaşattıkları fotoğraflarla sahnenin gerisine yansıtıldı.

Her fotoğraf binlerce sözcükle bile zor anlatılacakları anlatıyordu.

İzlerken duygulandım...

Meydanlarda, grevlerde, sosyal etkinliklerde, kısaca hayatın her alanında birlikteydi hemşireler.

Görüntüleri izlerken o günlere gittiler... Alkışlarıyla onay verdiler verdikleri mücadeleye...

Ve en önemlisi, “Biz sorumluluğumuzun bilincindeyiz. Hastalarımızı yalnız bırakamayız. Ama mesleğimizin, çoluk çocuğumuzun geleceği için mücadele şart olursa o mücadeleden de asla geri durmayız” mesajını verdiler çok açık şekilde.

***

Kıbrıs Türk Hemşireler ve Ebeler Sendikası Başkanı Oğuz Köse’yi dinledim.

Oğuz Köse’yi hemşireler seviyor...

Oğuz Köse, sendikacılığı çok iyi biliyor mu?

Genç bir sendikacı, yeterli deneyimi henüz birikmemiş olabilir. Ancak Oğuz Köse mesleğinden kopmamış bir sendika başkanı. Kararlar en geniş katılımcılıkla alındığı için kararları üyelere empoze etme diye bir durum asla söz konusu değil.

Oğuz Köse, başkandan ziyade hemşirelerin sözcüsü.

Kısa ve öz konuştu... Hükümetin duyarsızlığı nedeniyle sorunların olduğu yerde durduğunu söyledi...

Dünya Hemşireler Günü’nde karalar giyerek söylemek istediklerini fazlasıyla söylediler aslında.

***

Dün Dünya Hemşireler Günü’ydü... Öyleyse hemşireleri göklere çıkaralım... Yok öyle şey...

Ancak sağlık çalışanları içinde çok önemli konumu olan hemşireler sorunlar nedeniyle mutsuzsa, sorun doğrudan sağlığın hizmet kalitesiyle ilgilidir.

Sağlıkta hasta memnuniyeti önemli mi?

Hiç kuşkusuz çok önemlidir.

Hasta memnuniyeti için öncelikle çalışanın memnuniyeti koşuldur.

Sağlık çalışanları pek çok nedenle mutsuzsa, çalışıyor ama emeğinin karşılığını alamıyorsa, esir gibi çalışmasına karşılık eline geçen para insan gibi yaşamasına yetmiyorsa hangi ruh haliyle görev başında olacak...

***

Oğuz Köse, söylediklerinden çok, kolay anlaşılan söylemedikleriyle mesaj verdi.

Sendikal Platform adına konuşan Türk-Sen Genel Başkanı Arslan Bıçaklı, mücadele boylarında kaçınılmaz keskinleşme noktasına gelen sendikacı ruhuyla konuştu.

İlk bakışta, “Az daha yumuşak olamaz mıydı?” sorusu akla gelir.

Ben de dinlerken önce öyle düşündüm.

Ama kendimi Arslan Bıçaklı’nın yerine koyduğum zaman, “Az bile söyledi” dedim.

***

Sağlık Bakanı Ahmet Kaşif de konuştu.

Sağlık Bakanı Ahmet Kaşif kürsüye bildik babacan tavrıyla geldi,  12 Mayıs Dünya Hemşireler Günü’nde tartışma değil kutlama yapılması gerektiğini söyledi.

Kaşif, güler yüzle konuşmasına karşılık Bıçaklı’ya tavır koyup, meydanlarda slogan atmanın, mikrofon bulunduğunda eleştirmenin kolay olduğunu belirtti.

Bakan Kaşif’in sorunları bilmediğini asla kabul etmem.

Askıda kalan sorunların sağlıkta hizmet kalitesine nasıl aşağı çektiğini de biliyor.

Kaşif’in zorda kaldığı nokta şu...

Ben gazeteciyim sorunları bilmem yeterlidir...

Sendikacılar, muhalefet için de bu geçerlidir.

Sıra bakana ve hükümete geldiği zaman sorunları bilmek yetmez. Eğer bakan koltuğunda oturuyorsanız GÖREVİNİZ ÇARE ÜRETMEKTİR.

Dün hemşireler KARALAR GİYDİ. Kaşif, karalar giymiş hemşirelerin mesajını hükümete taşıyıp çare bulmalıdır.

Çare bulunmağı sürece sorunların bilindiğini gösteren konuşmalar BÜYÜKLERE MASAL kadar bile değer taşımaz.

Günün sözü:

Bir vücut için en ağır yük, bastığı yeri bilmeyen baştır