Reşat Akar

Yerel gazetelerden biri, Maraş’ta temizlik yapıldığını yazdı...
Bu haber; “Türkiye Başbakanı Recep Tayyip Erdoğan’ın, KKTC’yi ziyareti sırasında Maraş’ın açılması gündeme gelecek” iddiasıyla etrafa yayıldı...
Ardından Rum basınında bir heyecan başladı ki sormayın...
Deneyimli bir meslektaşım telefon açarak ‘temizliğin gerekçesini’ sordu...
Kendisine, bir süre önce kent içinde yangın çıktığını, dolayısıyla yaz temizliği yapılmış olabileceğini söyledim...
Devam etti;
“Yani Erdoğan’ın ziyareti sırasında bu kentin açılışı ilan edilmeyecek mi?...”
Sayın Erdoğan Kıbrıs’a gelir mi, bilemiyorum...
Ancak durup, dururken, Maraş’ı altın tepside sunacağını hiç tahmin etmiyorum...
Kıbrıslı Rum meslektaşım ile görüşmemizden birkaç gün sonra Güvenlik Kuvvetleri Komutanlığı, Maraş’taki faaliyetin ‘rutin yaz temizliği’ olduğunu açıkladı...
Böylece heyecan yatıştı...
Kıbrıslı Rumların, en ufak bir haber karşısında heyecanlanmaları ve umutlanmaları doğaldır...
Ne var ki; Maraş kenti ve daha birçok bölge 2004 yılında kendilerine altın tepsi içinde sunulmuştu...
Yüz binden fazla Kıbrıslı Rum, 1974 öncesindeki mülküne dönme şansı bulacaktı...
Maraş’ın yanı sıra, Güzelyurt, Akıncılar, Vadili, Akdoğan, Yeşilırmak ve daha birçok köy kendilerine iade edilecekti...
Girne’deki boş arazilerin üçte birine inşaat yapma şansları olacaktı...
Kıbrıslı Türkler, 50 binden fazla insanın yeniden göçmen olacağını bilerek, Birleşmiş Milletler tarafından hazırlanan plana “evet” dedi...
Kıbrıslı Rumları 1974 öncesindeki evlerine dönmeye davet etti...
Barış ve dostluk yanlısı olduğunu bir kez daha gösterdi...
Mesaj açıktı:
“Gelin bu güzel adayı birlikte paylaşalım, birlikte yaşayalım...”
Paylaşımı kabul etmeyenler hep bir ağızdan “OHİ” diye bağırdı...
Ve Maraş’ın, diğer bölgelerle birlikte iadesi hayal oldu...
Bazen ele geçen fırsatlar bir daha geri gelmiyor...
İnsan, ortaya güzel fırsatlar çıktığı zaman onu en iyi şekilde değerlendirmek durumundadır...
Referandumdan bu yana 7 yıl geçti...
Ortaya yeni bir fırsat çıkar mı?..
Bence, her iki toplumun da yararına olabilecek yeni bir fırsat yaratılabilir...
İlk önemli adım 7 Temmuz Cenevre zirvesidir...
Bu zirvede, Birleşmiş Milletler’in ortaya bir takvim koyması, hatta yıl sonuna doğru uluslararası konferans çağrısı yapması gündeme gelebilir...
Taraflar, katı bir tutum izlemek yerine, uzlaşıcı yönde hareket ederlerse, yeni bir fırsat yaratılabilir...
Zaten, her iki toplumun da çözümden başka bir şansı yoktur...
Avrupa toprağında bölünmüşlük kalıcı olamaz...